De Bijbel zag ik zelf jarenlang als een afstandelijk wetboek wat naar mijn gevoel compleet los stond van God zelf. Het was een schrijven over God, niet van God, dacht ik.
Gek werd mijn moeder ervan: mijn eeuwige ‘waarom?’.
“Waarom heeft die meneer zo’n dikke jas aan?”
– “Anders krijgt hij het koud.”
“Waarom krijgt hij het dan koud?”
– “Omdat …uh nou ja, omdat hij het dan koud krijgt.”
Ja, daar hang je eigenlijk al, als ouder zijnde. Wat geef je daar nou voor antwoord op? Dat is toch logisch dat hij het dan koud krijgt? Uh nee, voor een kind van drie – want zo jong zal ik geweest zijn – is dat dus niet zo gewoon.
‘Waarom?’ heeft aan de ene kant iets van “ik wil het tot op het bot weten”, maar ‘Waarom?’ geeft ook wantrouwen: “Waarom zouden we jou aannemen?” Impliciet stel je dan de vraag: “Wie ben jij dat jij denkt dat je beter bent dan al die 387 anderen?” Waarom-vragen geven inzicht en houden de boel goed scherp. Dat wordt kinderen vaak afgeleerd, om vervolgens twintig jaar later hetzelfde weer aan te leren met behulp van een onbetaalbare communicatiecursus. Op mijn werk hebben we bijvoorbeeld de ‘5x waarom-regel’. Al eens uitgeprobeerd? Om tot de kern van een probleem te komen, kan het heel nuttig zijn om 5x waarom te vragen. “Ja, en?” doet het ook goed.
Maar die Bijbel dan?
De titel bovenaan deze blog luidt dus: ‘Bijbel lezen, waarom?’ Nu heb ik het wel over ‘waarom?’ gehad, maar die Bijbel dan? De Bijbel is nog steeds het best verkochte boek ter wereld, het meest besproken. Noem een willekeurige mening over de Bijbel en minstens een persoon zal het met je eens zijn en een ander oneens. Eigenlijk heeft iedereen er wel een mening over. Boeiend, gelet op de titel van deze blog. Kunnen we ergens een mening over hebben als we niet op de hoogte van de inhoud zijn?
De Bijbel zag ik zelf jarenlang als een afstandelijk wetboek wat naar mijn gevoel compleet los stond van God zelf. Het was een schrijven over God, niet van God, dacht ik. Zonder de Bijbel zelf gelezen te hebben had ik mijn oordeel erover klaar. Een mix van eigen gedachten en dat wat ik van anderen gehoord en gelezen had.
Totdat iemand me uitgedaagde zelf de Bijbel te gaan lezen en dan niet op bladzijde 1 te beginnen maar gelijk het plot op te zoeken: de verhalen van Jezus en hoe Hij hier op aarde zijn tijd vulde.
De Bijbel lezen, waarom? Het wantrouwen spreekt er doorheen, tegelijk ook een verlangen dat zegt: help mij even dat laatste drempeltje over om eraan te beginnen. Die drempel is heel eenvoudig: niet! Niet? Ja, niet, zodat de vraag wordt: de Bijbel lezen, waarom niet?!
Ben jij al eens uitgedaagd de Bijbel te lezen? Wil je wel maar weet je niet hoe? Of ben je begonnen en krijg je meer vragen dan antwoorden tijdens het lezen?
