Familie en een kerk hebben iets gemeenschappelijks, namelijk, dat je als buitenstaander denkt: ‘Waar ben ik nóu in terecht gekomen?’ Stel je voor: je bent al een tijdje goede vrienden, maar op een bepaald moment wordt het serieus. Dus moet er kennis gemaakt worden met de gezinnen waaruit je allebei komt.
Een familie erbij
Over zo’n kennismaking met het gezin van die ander zijn natuurlijk flauwe reclamespotjes gemaakt, maar de werkelijkheid is wel dat het van beide kanten een spannende aangelegenheid is! Er stapt zomaar iemand in je gezin, en voor je het weet is het blijvend! Jij kiest voor je partner, maar je krijgt er een hele familie bij! Daar zit je mooi een leven lang aan vast.
Soms lijken de gezinnen waar je in grootgebracht bent wel een beetje op elkaar, en dan is de stap niet zo groot. Vaker zijn de achtergronden nogal verschillend: wel of niet gelovig, hoog of laag opgeleid, hoge of lage inkomens, een hecht gezin of juist helemaal niet, veel vrienden over de vloer of nooit wat te beleven, …
Spannend
Spannend als je de eerste keer blijft eten. Je denkt: ‘Hé, de vader kookt hier op zondag! Oh, er wordt aan tafel een gebed uitgesproken. Plechtig, hoor! Oeps, wat moet ik met al dat bestek!? Ah, ze hebben een voor-, hoofd- en nagerecht! Nou, nou! Even stil wezen nou, want moeder leest aan het eind van de maaltijd een stukje uit de Bijbel en een soort dagboekje. Hm, wel aardig. Gaan we nou ook nog met elkaar een lied zingen? Pfff!! Als jullie maar niet denken dat ik mee doe!!’
Welkom in de kerk
Vorige maand werd in mijn kerk een kindje gedoopt. Er waren veel familieleden en vrienden aanwezig. Ik had het zicht op twee jonge stellen die duidelijk niet gewend waren in een kerk te zitten. Ze hadden zich voor de gelegenheid netjes aangekleed en waren duidelijk blij toen ze elkaar zagen en in een kerkbank schoven. Het was een moeilijke zit voor dit viertal. Ze probeerden stil te zijn als er geluisterd moest worden, en vielen stil als er gezongen werd. Soms werd er wat achter de hand gelachen. Maar ik zag wel respect, immers, het was de kerk van hun vrienden. Misschien dachten ze wel: ‘Wat hebben ze hier veel rituelen! Waar dienen die eigenlijk voor? Waarom die plechtige taal? Dat is toch niet te begrijpen!’
Gezin van God
Na de dienst zag ik ze bij de koffie. Eigenlijk had ik willen vragen of ze begrepen hadden wat het dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest betekent. En dat dit kleine kindje er nu helemaal bij hoorde. Waren ze misschien ooit zelf gedoopt? Waarin geloofden ze nu? Hadden ze misschien vragen over het christelijk geloof? Ik heb het niet gevraagd; jammer, dan had ik ze er over kunnen vertellen!
Stel je voor: Je hebt Alpha gedaan. Je was op zoek, maar Hij heeft je gevonden. Nu stap je in een gemeente, het gezin-van-God. Je bent een ‘vreemde’. Voor God niet, Hij verwacht je!
Wil jij meer weten over het christelijk geloof? Volg dan een Alpha bij jou in de buurt!
